[:kz]
Əйелтану ғылымының улкен phD докторы болмасақ та бес тиынымызды қыстырып кетейік. Өзіміз қуалап, ұрып жүрген үнділерде керемет дəстүр бар. Қыздың тұрмыс құруына əкесі жауап береді. Қыз туылғаннан əкесі жақсы жерден куйеу бала іздей бастайды. Қызы бойжете бастағанда жұмыс істейтін, жақсы атағы бар жігітпен келісіп, əке шешесімен келісіп, қызын тұрмысқа береді. Сол кезде өзінің қызының болашағына алаңдамайды. Қыз да «отырып» қалам-ау деп қорықпайды. Тағы бір ережесі бар, жастар бір-бірін тек суреттен көріп тойға дейін ары кетсе бір екі рет көреді. 16-18 жасқа толғанда екеуін уйлендіріп жібереді. Ал ажырасу улкен күнə. Біздің исламда да сондай, қызы тұрмысқа шығуын əке-шешесі шешеді, қызға тек бір ауыз ескертеді. Тек тұрмыстан ажырап келген қызға ғана өзі таңдау құқығы бар. Неке қиғанға дейін қыз бен жігіт ең көбі екі рет оның өзіңде үшінші адамның қатысуымен ғана кездеседі. Біздің бұрынғы ата-бабаларымыз да бел құда болып ұл-қыздарының болашағына алаңдаған. Себебі расында «Махаббат деген оттағанский əңгіме» Адамдар жастық пен түріне қызығам деп алданып қалуы мумкін. 20 жастан асқандар арасында «өзі таңдаған» бес некенің екеуі бұзылып, екеуі бала- шаға үшін бір-біріне зорға шыдап жүргендер. Əке-шешесі асырап баққан соң тəрбиесімен біліміне жəне тұрмыс құруына жауапты болу керек. Қызымның бақыты үшін сенімді адаммен құда болуды өзім ақ ұсынудан бас тартпас едім (əрине, аузына арақ құйып, артынан құйрық май жұтқызып емес).
Samat Nurtaza
http://alashainasy.kz
[:]
